Rottnest, road trip en meer

Eindelijk weer eens tijd voor een update! Ik zag net dat mijn laatste update alweer meer dan een maand geleden was, terwijl ik hier zo veel gaafs heb beleefd!

Ten eerste, om even een goede indruk achter te laten, ben ik hier natuurlijk héél druk met studeren.. Of nouja, dat probeer ik. Studeren is niet altijd even makkelijk als je met 60 andere exchange studenten bent en er altijd wel wat leuks te doen is. De vakken die ik heb gekozen zijn niet moeilijk, maar er wordt op een hele andere manier les gegeven waarbij je erg veel zelf moet voorbereiden dus het is veel meer werk dan ik in Nederland gewend ben. Ten eerste zijn alle werkgroepen verplicht (urgh, in Nederland was ik nou niet bepaald de grootste fan van werkgroepen) en krijg je ook nog eens een participation-cijfer voor de werkgroepen, die in totaal zo’n 15-20% van je totaalcijfer uitmaakt. Reden genoeg dus om deze werkgroepen wél bij te wonen en braaf voor te bereiden, al heeft dat soms als gevolg dat ik in de weekenden zit te studeren in plaats van er op uit trek om leuke dingen te doen. Ik ben wel heel tevreden over de vakken die ik heb gekozen, ze zijn echt reuze interessant :) vooral mijn vak over gender in Australië is echt super boeiend, dus ik ga met plezier naar de lessen! Daarnaast blijft het natuurlijk geweldig om over het universiteitsterrein te lopen, zo mooi als alle gebouwen hier zijn. Ik zal snel proberen nog wat foto’s te maken om nog meer moois te laten zien.

Oke, dan nu mijn – niet zo korte – samenvatting van wat ik hier de afgelopen maand heb meegemaakt. Het is behoorlijk veel, dus pak een bak popcorn erbij, ga zitten en geniet.

Op zaterdag 7 maart was het tijd voor mijn eerste echte tripje om het prachtige Australië te verkennen! Met een grote groep exchangers (en enkele Australiërs) vertrokken we ’s morgens vroeg naar het stadscentrum om daar de boot te pakken naar Rottnest Island. De boottrip duurde ongeveer een uur en voer onder andere door de Swan River. Onderweg zwommen er dolfijnen naast onze boot (oh mijn hemel, wat gaaf) maar natuurlijk ben ik weer zo’n sukkel die op het verkeerde moment de verkeerde kant op kijkt, dus ik heb ze niet gezien. *snik*. Na een uur kwamen we aan bij Rottnest, waar we onze gehuurde fietsen en snorkelspul konden ophalen. Toen dat eenmaal geregeld was kwamen we achter een probleem: een van onze Amerikaanse exchange studenten bleek niet te kunnen fietsen.. en ja, wat doe je dan als je van plan bent om met de hele groep over Rottnest Island te fietsen? Gelukkig was een van onze Aussie boys lief genoeg om haar achter op de fiets mee te nemen, zodat we toch met zijn allen konden gaan. We waren van plan om eerst met zijn allen een groepsfoto te maken, maar je weet hoe dat gaat met een groep van 50 mensen: na 2 minuten was iedereen elkaar al kwijt en gaven we de hoop op een groepsfoto met zijn allen maar op.
Rottnest Island zelf was prachtig: enorm veel heuvels, meertjes, prachtige stranden en mooie natuur. Onderweg zijn we de engste spinnen en slangen tegengekomen (die slang heb ik niet gezien, stond weer eens de verkeerde kant op te kijken) maar het is best gaaf (en eng) om te weten wat er allemaal op zo’n eiland rondkruipt. Toen het eenmaal tijd was voor de lunch zijn we naar een strand gegaan waar we konden snorkelen. In een woord: wauw! Ik had nog nooit van mijn leven gesnorkeld, ben bijna op mijn snufferd gevallen toen ik met die flipflopdingen aan mijn voeten het water in wilde lopen en het duurde tien minuten voordat ik de mentale knop had omgezet om met mijn gezicht in het water te gaan liggen, maar toen deze obstakels eenmaal overwonnen waren hebben we genoten. Ik moet eerlijk zeggen dat de vissen die ik zag niet zo bijzonder waren (ze waren allemaal grijs), maar toch was het heel gaaf om een keer te doen. Vrienden van mij hebben wel mooie vissen gezien en zelfs een hele grote rog, dus ik moet de volgende keer toch maar eens beter opletten :)
Na het snorkelen hebben we het eiland een beetje rondgefietst in 30 graden heuvel op en heuvel af (en dan te bedenken dat die aussie boy dus nog een meisje achter op zijn fiets had) dus aan het einde van de dag waren we doodop en ’s avonds hebben we heerlijk geslapen :)

Woensdag 11 maart: de dag voor mijn verjaardag. ’s Avonds vond er een zwemwedstrijd plaats tussen de verschillende colleges hier, en Trinity heeft het goed gedaan met een tweede plaats!  iedereen was daar om ze aan te moedigen, we waren allemaal geschminkt en in onze trinity kleren. Super gaaf om zo echt een ‘wij’ gevoel te hebben. Daarna was het tijd voor een feestje! Een paar weken voor mijn verjaardag was ik er al achter gekomen dat een van mijn Australische vriendinnetjes hier op dezelfde dag jarig is als ik, dus hadden we afgesproken om woensdag avond om 12 uur onze verjaardag samen in te luiden. De avond begon leuk, maar het feest was al afgelopen om 11 uur (blijkbaar zijn de aussies hier niet zo goed in diehard feesten tot diep in de nacht) en gingen we allemaal terug naar Trinity. Mijn australische vriendinnetje was tegen die tijd al naar bed, al mijn andere vrienden waren verdwenen op 1 na. Dus daar stond ik dan, om 12 uur, hartstikke jarig te zijn met 1 vriendinnetje aan mijn zijde. Een beetje verdrietig naar mijn kamer gegaan en met de intentie om dan maar naar bed te gaan. Maar om 0.30 uur werd er hard op mijn kamerdeur geklopt en stonden Ilse en Frank voor mijn kamer, die me geweldig hebben opgevrolijkt. Ilse had het geweldige idee om met wat ballonnen een hoop lawaai te gaan maken, wat nog geen 10 minuten later resulteerden in een van de bewakers van trinity die op mijn balkon stond om te klagen over onze geluidsoverlast.. oepsie :) Daarna lekker mijn bedje in gedoken.
De volgende ochtend werd ik ’s ochtends vroeg gewekt, terwijl ik daar heerlijk in mijn bedje lag, door mijn groep trouwe exchange vrienden die me kwamen wekken met ballonnen, champagne en taart! Mennn, wat een gave manier om op je verjaardag wakker te worden en mijn vrienden hier zijn zo lief <3 Ook nog een cadeautje van ze gekregen in de vorm van een gratis entree naar een park hier in de buurt waar je met koala’s kan knuffelen. Oh mijn hemeltje, wat kijk ik daar naar uit, ik houuu van koala’s! 's middags heb ik mijn dag doorgebracht op het strand (voor het eerst in mijn leven dat het daar op mijn verjaardag warm genoeg voor is haha) en ’s avonds zijn we gezellig met zijn allen naar de bar Mustang gegaan, die in de stad lag. Enorm leuke avond gehad, herinneringen om te koesteren :)

Die zondag er na was het tijd voor mijn tweede surfles! Frank had deze surfles geregeld voor ons allen, en in plaats van 1 uur hadden we nu 2 uur de tijd om te surfen! Aangezien ik de vorige keer niet zo goed was, maar in ieder geval een paar keer op het surfboard kon staan, had ik goede hoop om mijn surfskills te verbeteren tijdens de les. Maar oh oh, wat had ik het mis. Er waren zoveel golven, ik had zo weinig evenwicht, en na 2 uur surfles heb ik nog geen seconde op het surfboard gestaan. Misschien is dit toch niet een van mijn talenten.

Dinsdag 17 maart was het tijd voor een van onze legendarische stapavonden in Hip-e. De exchangers hier hebben er op een of andere manier een traditie van gemaakt om elke dinsdag naar deze club te gaan, en 17 maart was het ook nog eens St Patricksday wat voor veel engelsen/schotten/andere mensen een big deal is wat groots gevierd is. Dus iedereen ging verkleed in groene kleding, met groene schmink, en Scott had groene jelly shots voor iedereen gemaakt. Bij Hip-e kregen we ook nog eens gratis drankjes bij binnenkomst en gratis bbq (wat kan een mens nog meer willen dan gratis eten, ik was zo blij) en de sfeer was geweldig. Leuke dansjes gedaan, wat drankjes gedronken en toegekeken hoe iedereen stond te genieten. Deze avonden zijn voor herhaling vatbaar! :D

Zaterdag 21 maart was een studeerdagje, of nouja, dat was de bedoeling. Soms heb je van die dagen dat je hélemaal niks uitspookt. ’s Avonds naar Kings Park geweest, naar de DNA Tower. Erg mooi om te zien, het is een toren die op het hoogste punt van het park staat, en je hebt daar prachtig uitzicht op een mooie sterrenhemel. Kings Park is sowieso een van mijn favoriete plaatsen van Perth, het is een geweldig mooi en groot park dus ik zal er zeker vaker terug komen.

Zondag 22 maart was eveneens een studeerdagje. Of nouja, dat was de bedoeling. Zoals de dag ervoor, is het studeren niet echt gelukt, omdat een paar mensen spontaan hadden besloten naar een AFL (Australian Football League) wedstrijd te gaan en mij meevroegen. En daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen :) Het was geen echte wedstrijd voor klasseringen en dergelijke omdat het seizoen nog niet begonnen was, maar desondanks was het erg leuk om eens mee te maken. Ik had wel een heel ander beeld van AFL van te voren, ik had verwacht dat het meer op American Football zou lijken maar het is echt totaal anders. De spelers kunnen elkaar met behoorlijke kracht op de grond werpen, dus dat is best spectaculair om te zien. Na de wedstrijd liepen we terug naar een bushokje om te wachten op de bus, waar ik nietsvermoedend op het bankje ging zitten. Plotseling zie ik iets naar beneden vallen, en ja hoor, van alle plaatsen waar het dier kan belanden, belandt het preciés in mijn bh. Jippie. En het besloot me ook nog eens te bijten, wat toch best pijn deed. Toen ik er eindelijk in slaagde het beestje te bevrijden viel het op de grond, en toen we eens goed keken bleek het een rode mier van 3(!) cm groot te zijn. iieeel. Ik hoop dat de insecten voortaan ver weg blijven, want ik vond het toch niet zo’n succes.

De weken hierna bestonden vooral uit studeren, studeren en nog eens studeren aangezien ik een aantal deadlines had die af moesten. Niet veel bijzonders om over te vertellen dus, behalve dat ik alles netjes op tijd heb ingeleverd *geeft zichzelf schouderklopje*.

Woensdag 26 maart was het tijd voor de diploma uitreiking van een van mijn Australische vriendinnetjes hier, dus we gingen allemaal netjes gekleed foto’s maken bij de universiteit waar de diploma uitreiking plaats vond. Op de foto’s was het eigenlijk niet vast te leggen hoe indrukwekkend het was, het is zo tien keer mooier dan in Nederland! Ze dragen allemaal zo’n zwarte- outfit-met-hoedje en de diploma uitreiking zelf vindt plaats in een van de mooiste gebouwen van de uni. Wauw, wauw, wauw. Ik vind het bijna jammer dat ik mijn diploma na het semester niet hier op kan halen :)

Donderdag 2 april: Jaaaaa het was eindelijk zo ver, onze lang geplande road trip! ’s Ochtends al mijn spullen bij elkaar geraapt en smiddags toen de campervans waren opgehaald alle spullen inladen, inclusief een berg eten dat we van Trinity meekregen. We hadden gepland om op de eerste dag zo ver mogelijk te rijden als we konden voor het donker werd. Er wordt sterk afgeraden om in het donker te rijden in Australië, omdat de kangoeroes op het licht van de auto’s afkomen en er dan een grote kans is dat je een kangoeroe aanrijdt. Niet fijn voor de kangoeroe natuurlijk, maar de impact van zo’n aanrijding is ook behoorlijk voor de auto, dus dat wil je ten alle tijden voorkomen.
Dus, om 4 uur smiddags was het eindelijk zo ver; de campervans waren opgehaald, volgeladen met spullen en mensen, en we konden gaaaaaan! Vol goede hoop gingen we met de 3 campervans, een auto, 15 exchangers en een Australische jongen op pad. Ik zat in de campervan met Frank, Luke, Karoline en Molly, en wij hadden de coolste campervan omdat we supervette speakers in de auto hadden én het enige navigatie systeem. Eenmaal 20 minuten onderweg (en rijdend op de snelweg) besloot de Australische jongen, Memi genaamd, voorop te rijden en na een tijdje linksaf te slaan. Wij, met alle drie de campervans, besloten natuurlijk te volgen, maar al snel bleek dat Memi geen idee had waar hij heen ging dus het kwam er op neer dat we helemaal om aan het rijden waren, wat ons behoorlijk wat vertraging op heeft geleverd. Een heel stuk buiten de snelweg om moeten rijden, met veel stoplichten en druk verkeer. En ja, daar kwam probleempje nummer twee. Toen we voor de stoplichten stonden we wachten (lees: we stonden stil), voelden we opeens een klap op onze auto. Verbaasd keken we achterom en zagen we de tweede campervan van onze groep wel érg dicht bij onze campervan staan. Wat bleek nou, iedereen is gewend om te rijden met een manual car, en als je je auto dan in neutraal staat gebeurt er meestal niet zo veel. Dit waren echter automatische campervans, en Tepi die de auto in neutraal had gezet had niet door dat zijn auto naar voren aan het rollen was.. en toén hij het eindelijk door had, kon hij zo snel de rem niet meer vinden. Dit heeft uiteindelijk geresulteerd in een mooie deuk in onze campervan (oepsie; maar het campervanbedrijf heeft bij het teruggeven van de campervans aan het einde van de trip hier niks van gezien!). Kortom, we waren lekker bezig, goede start van onze trip. Grappig extra detail was dat Sarah naast Tepi in de auto zat, en Sarah best sterke reisziekte pillen had genomen. Ze was daarvan lichtelijk giechelig geworden, en toen Tepi in paniek zei dat hij de rem van de campervan niet meer kon vinden zat Sarah naast hem te kijken en zei met een verbaasde blik: ‘Ik zie hem ook niet, de rem is weg!’ wat enigszins hilarische blikken heeft opgeleverd.
Goed, toen we eenmaal weer veilig en wel op weg waren, konden we niet heel veel langer meer rijden tot het donker was. Uiteindelijk hebben we op een parkeerplaats geparkeerd ergens langs een weg in de middle of nowhere, waar geen wc of dergelijke was, dus mentale grenzen moesten verzet worden om te plassen in bosjes tussen de rode mieren van 4 cm groot. Werkelijk, ik heb nog nooit zulke grote mieren gezien, mijn hemel. Godzijdank was de aussie boy Memi bij ons, want hij had heel veel dingen in zijn auto die goed van pas bleken te komen op zo’n donkere parkeerplaats, zoals lampen, stoeltjes, en noem maar op. :) ’s avonds gegeten met sandwiches die we tijdens onze lunch op Trinity nog snel hadden gemaakt, en daarna met zijn allen gezellig gechilled in het donker. Vanwege alle dingen die mis zijn gegaan die dag besloten jongens een verkiezing te maken van ‘dick of the day’, waarbij iedereen die iets doms had gedaan die dag kans maakte op de titel. Unanieme stemmen gingen naar Tepi vanwege die aanrijding, dus Tepi ging er met de titel vandoor. Daanrna ginen we, nog onder de indrukken van alles van die dag, en vol enthousiasme over de rest van de trip, heerlijk slapen.

Dag 2: Vroeg op, snel ontbijten, om daarna op pad te gaan naar de Wave Rock! Ik had van te voren al wat foto’s gezien van deze bijzondere rots, maar het was erg tof om hem in het echt te zien. Het wemelde daar wel van de toeristen dus het was moeilijk om goede foto’s te maken, maar ik heb er toch wat kunnen maken. Van de zijkant was er ook de mogelijkheid om op de Wave Rock te klimmen, wat we met zijn allen hebben gedaan, om daarboven op foto’s te maken. Een prachtig uitzicht, over de middle of nowhere en een klein dorpje in de buurt. Ik had wel hoogtevrees als ik weet niet wat haha, dus ik heb erg voorzichtig gedaan daar boven op die rots.
Na de Wave Rock gingen we naar Esperance, wat een erg lange rit van zo’n 4 a 5 uur was. Esperance was het verste punt tot waar we zouden komen, en het plan was om daarna langs de kust naar alle kleinere plaatsen te gaan. Op weg naar Esperance had je soms een uur lang alleen maar landschappen en zag je bijna geen andere auto’s of mensen. Zo eens in het uur kwam je een dorpje tegen waar letterlijk niet meer stonden dan een benzinestation en 3 huizen. Het leek net uit een film te komen, geweldig om een keer te zien. Eenmaal bij een benzinepomp aangekomen kwam de volgende (bijna) blunder. Onze Italiaan Roberto wilde gaan tanken, maar snapte de instructies niet helemaal. De Engelsen gebruiken de naam ‘petrol’ voor benzine, en hij (en eerlijk gezegd ik ook), wisten heel lang niet wat petrol betekende haha. Dat resulteerde uiteindelijk in Roberto die probeerde te tanken bij een pomp die, je raadt t al, diesel bevatte. Gelukkig was een van ons zo snel en slim genoeg om het op te merken voordat er een druppel in de tank belandde, maar het scheelde niet veel of we hadden diep in de problemen gezeten daar haha. Om deze reden verdiende Roberto de titel ‘dick of the day’ voor de tweede dag. Na het tanken reden we door naar Esperance, waar we vlak voor het donker aankwamen bij het nationale park. Het plan was om daar om een kampeerterrein te verblijven, maar helaas bleek deze vol te zijn (reserveren van te voren was niet mogelijk) dus besloten we vlak voor het nationale park ergens met onze campervans te kamperen. En ja hoor, je raadt het vast al, met ons kunnen dingen niet in 1 keer goed gaan, dus toen we eenmaal een leuk plekje hadden gevonden op het zand, reed een van de campervans naar de achterkant van het veldje, waar ze er achter kwamen dat het zand toch wel erg diep was… Resultaat: alle jongens moesten hun spierballen tonen en de campervan eruit helpen duwen. Gelukkig ging dit allemaal redelijk snel, en konden de andere campervans op een veiliger plekje parkeren.
’s Avonds hebben we met zijn allen samen op de grond gelegen kijkend naar de prachtige sterrenhemel, waar je zo ontzettend veel sterren kon zien. Ook waren er meerdere vallende sterren te zien; maar, zoals je vast al raadt: ik keek weer eens de verkeerde kant uit op zulke momenten. Zonde, maar er komen er vast nog genoeg.

Dag 3: Poging 2 om naar het kampeerterrein te gaan waar we de dag eerder eigenlijk wilde verblijven. Gelukkig bleek er plaats te zijn, dus daar gingen we, op naar Lucky Bay. Toen we daar aankwamen waren we allemaal zo onder de indruk. Wat een prachtige plek! Het was zo’n mooie baai, met prachtige witte standen, waar kangoeroes rondhuppelen, het water is helder blauw, en behalve het strand en het kampeerterrein zit je in de middle of nowhere. Echt wow. Ik heb er zo veel foto’s gemaakt, waarvan ik er ook wat van ga uploaden, dus kijk gerust naar alle foto’s! Toen we onze campervans netjes op het terrein hadden geparkeerd gingen we dan ook zo snel mogelijk naar het strand om de kangoeroes te bekijken en heerlijk de zee in te gaan! Het is in Esperance een stuk kouder dan in Perth omdat het veel zuidelijker ligt, maar we hebben erg geluk gehad met het weer die dag want de hele dag scheen te zon en was het prima te doen. Na de lunch besloten we een stukje te gaan hiken. Wij, de meisjes, gingen samen op avontuur en hebben echt de gaafste plekken gezien en mooie rotsen beklommen, waar we uitzicht hadden op heel lucky bay en op nog een ander stukje baai. Wauw, wauw, wauw. Wat een ervaring om te doen, te zien, mee te maken. Ook hier zijn genoeg foto’s van haha, zeker het bekijken waard. Ik denk dat deze dag een van de mooiste dagen was als het gaat om dingen die we gezien hebben. ’s Avonds hebben we gebbq’t wat echt super lekker was, en daarna zijn we met zijn allen nog wat gaan chillen op het strand. Er waren weer veel vallende sterren te zien en de sfeer was zo knus en gezellig met zijn allen :)

Dag 4: we verlieten het prachtige Lucky Bay om onze reis te vervolgen naar Bremer Bay. Voordat we echt op pad gingen maakten we nog een stop bij Frenchman Peak, een enorm hoge rots met een enorm gave opening aan de bovenkant. De tijd om van beneden naar boven te gaan en weer terug werd geschat op 2 uur, maar wij, fitte studenten, dachten dat we wel veel sneller terug zouden gaan. De eerste meters gingen redelijk snel, tot het echte klimmen begon. Er was wel een soort pad uitgehouwen in steen maar echt stabiel was het niet, je had je nergens om aan vast te houden en was letterlijk aan het klimmen naar boven voor je gevoel. Pfoe, ik kan je zeggen dat ik met mijn hoogtevrees toch aardig wat angst heb uitgestaan, maar oh het was het zo waard. Het uitzicht boven op de top, over een heel stuk van de outback, over het strand, over alles. Wauw. Het was zo mooi. En zo stil daar boven, echt een geweldig moment. Ik ben enorm trots op mezelf dat ik het toch heb gedaan, want dit had ik voor geen goud willen missen. Gelukkig was de weg naar beneden en stuk minder eng en stonden we na 2 uur weer veilig aan de grond :)
Na Frenchman’s peak zijn we doorgereden naar de ‘pink lake’ in Esperance, die niet echt roze meer bleek te zijn dus daar hebben we niet te lang bij stil gestaan. Wel geinig om te zien hoe alles in die omgeving vernoemd is naar het roze meer wat dus niet roze meer is.
Toen we eindelijk echt Esperance en omgeving hadden achtergelaten vervolgden we onze weg naar Bremer bay. We reden vele wegen van honderden kilometers lang waar we geen enkele keer een afslag hoefden te nemen, waar zo eens in het kwartier een bocht verscheen en nauwelijks andere medemensen te vinden waren. Toen we eenmaal in Bremer Bay waren aangekomen bleek zoals al eerder die week dat weer alle kampeerplekken bezet waren, dus we moesten weer creatief zijn met onze parkeerplek. Uiteindelijk onder een windmolen gestaan, wat nog best een chille plek bleek te zijn. :) ’s avonds besloten we het ‘nachtleven’ te gaan verkennen in Bremer Bay, wat er op neer kwam dat we naar de enige bar in het stadje gingen waar wat live muziek was en het vol zat met ‘bogans’, zoals iedereen het zo mooi noemt. Voor zij die niet weten wat bogans zijn, google de betekenis op urban dictionary. :) Weer een hele leuke avond gehad met zijn allen en het was fijn om weer eens ergens binnen te kunnen zijn met andere mensen. Luke en Tepi besloten mee te doen aan een wedstrijdje pool en hebben tot twee keer toe verloren helaas haha. De naam van Trinity hebben ze dus niet echt hoog gehouden ;)

Dag 5: Deze dag was een wat rustigere dag. We hebben eerst wat rondgelopen op het strand bij Bremer Bay maar het was te koud om te kunnen zonnen/zwemmen, dus erg lang zijn we niet gebleven. Daarna was het tijd voor onze volgende bestemming: Albany! Voor deze bestemming hadden we een perfecte plaats gevonden om te verblijven, namelijk bij een meisje van Trinity. Ze woont echt redelijk in de middle of nowhere en haar ouders hebben een boerderij, super leuk om te zien. We hebben daar ’s avonds gebbq’t en heerlijk bij vuurkorven gezeten, het was zo’n knusse gezellige avond met zijn alle. Ik heb ook voor het eerst kangoeroe gegeten, het is best lekker vlees eigenlijk haha. Ook had Kiah’s moeder (zo heet het meisje van Trinity) heerlijke salades gemaakt, een luxe maaltijd dus voor ons! :) Dit was echt een van de gezelligste avonden en het was super fijn om weer eens in een huis te zijn ipv dag en nacht in campervans. Bovendien waren kiah’s ouders echt briljante mensen met wie je hele leuke en inspirerende gesprekken kon voeren. Ze zijn allemaal best down to earth, wat ik niet echt gewend ben van Nederland, dus ik vond het heel tof om eens een kijkje te krijgen in zo’n leven. We hebben ook gedoucht bij Kiah met regenwater, heel milieubewust dus! :)

Dag 6: Lekker een rustige morgen, waar we hebben kunnen uitslapen en rustig aan hebben kunnen doen. Kiah en haar ouders hebben ons een geweldig ontbijt verzorgd met gebakken eieren, spek en zelfgemaakte pannenkoeken, wat wil een mens nog meer :) Na dit heerlijke ontbijt en uitgebreid afscheid nemen van de familie was het weer tijd om op pad te gaan, dit keer met als bestemming Denmark! We hebben tussendoor een stop gemaakt bij de blowholes, dat waren prachtige grote rotsen waar op sommige punten wind met een enorme kracht door heen blaast. Het uitzicht was prachtig, zo rustgevend :) Daarna vervolgden we onze tocht naar Denmark.
Denmark is echt een super schattig stadje, met een leuk stuk strand waar je ook kon snorkelen. Helaas was het niet bepaald warm weer en regende het ook nog even, maar toch hebben we nog even op het strand gezeten bij Greens Pool, een super mooi rustig stukje strand met prachtig uitzicht over de zee. Ook hebben we daar nog wat rondgewandeld over de rotsen.
‘s avonds konden we verblijven bij een ander meisje van Trinity en haar ouders die ook een eigen boerderij hebben. Ze hadden onder andere een kangoeroe die ze laatst hadden gevangen, kippen en ganzen. En, super vet, ze hebben hun eigen winkeltje bij huis waar ze hun eigen cidermerk verkopen! Hun cider is best bekend in de regio en krijgt nu ook bekendheid in Azië, zo goed loopt het. Verder verkopen ze zelfgemaakte producten, waaronder zelfgemaakte toffees en de beste aspergerdip ooit. We kregen van de ouders hoe ze de cider maakte, erg interessant want ik had nog nooit zoiets gezien.
’s Avonds hebben we een rustig avondje gehad met echt verrukkelijk eten. Kara’s ouders hebben voorheen een restaurant gehad dus het eten was om te smullen, spaghetti met verschillende soorten salades en als toetje brownies met ijs, fruit en malteasers, jummie! Na het eten hebben we allemaal voor de heerlijk warme openhaard gehangen, terwijl Josh piano speelde en Molly en Ilse liedjes zongen. Ik kon me geen beter relaxed avondje wensen, het was zo knus samen, echt een intens geluk momentje. Het huis was ook prachtig waar we verbleven, wauw.

Dag 7: ’s ochtends werd er een heerlijk ontbijt voor ons klaargemaakt met spek en gebakken eieren, heerlijk. Daarna hebben we nog een foto met zijn allen genomen en gingen we verder met onze reis naar Margaret River. Onderweg zijn we nog gestopt voor de Tree Top Walk, een enorm bekend iets in Western Australia waar je echt tussen de boomtoppen rondloopt. Heel leuk om een keer te doen. Toen we eenmaal in Margaret River aankwamen hebben we een geweldige kampeerplaats geboekt, waar we zelfs gratis hout kregen om daar een kampvuurtje te maken ’s avonds. Het kampeerterrein zelf lag iets meer dan 5 minuten rijden van het centrum van Margaret River vandaan en lag in de bossen, best een mooie omgeving! :) ’s avonds gingen we met zijn allen uit eten, en jummie wat heb ik gesmuld. Daarna zijn we in het restaurant gebleven omdat het ’s avonds een bar werd met karaoke, waar een aantal van onze exchange studenten ook hebben gezongen. Daarna gingen we terug naar de kampeerplek om ons kampvuurtje te maken en hebben we nog heerlijk met zijn allen wat gedronken bij de warmte van het kampvuur.

Dag 8: ’s morgens zijn we op tijd vertrokken om naar de chocolade fabriek te gaan. Ik had verwacht dat we daar een rondleiding zouden krijgen over hoe chocolade werd gemaakt, maar uiteindelijk bleek dat het meer een soort restaurant was waar je van allerlei chocola kon kopen/bestellen/proeven en dat je niet zo veel van het fabriek gedeelte zelf zag. Desondanks hebben we daar enorm genoten van de chocola en heb ik ook met mijn vriendinnetjes een stuk heerlijke cheesecake op (mama, ben je al jaloers? Haha). De chocoladefabriek is zeker een aanrader voor wie van chocola en/of taart houdt!
Na de chocoladefabriek was het tijd voor een wijntour. Het weer was intussen omgeslagen en het heeft de hele middag geregend, terwijl wij in een busje van wijngaard naar wijngaard werden gereden. We hebben enorm veel verschillende wijnen geproefd, de een lekkerder dan de ander, en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik een dure smaak heb omdat ik de flessen van 130$ per stuk overduidelijk het lekkerst vond. :) ’s middags zijn we nog wezen lunchen bij de Cheeky Monkey, een restaurantje waar ik de lekkerste beefburger van mijn leven heb gegeten. Toen we na de wijnproeverij eenmaal terugkwamen bij onze kampeerplek hebben we de rest van de dag in de campervans gezeten omdat het buiten zo hard regende. Toen begonnen de irritaties van iedereen ook langzaam te komen, wat ook te verwachten is als je 9 dagen 24/7 met 15 anderen opgescheept zit, maar toen iedereen uiteindelijk avond eten had waren de spanningen verdwenen en gingen we vroeg naar bed in hoop dat het de volgende dag beter weer zou worden.

Dag 9: Dit was onze laatste volledige dag op onze roadtrip, en wilden we zo dicht mogelijk in de buurt van Perth weten te komen zodat we zaterdagmorgen op tijd de campervans terug konden brengen bij het verhuurbedrijf. Gelukkig hadden we onderweg nog tijd om een aantal leuke dingen te bezoeken. De eerste stop was bij een grot, waar we een tour hebben gedaan. Het was een soort druipsteengrot, waar pilaren van kalk(?) worden gevormd door water wat naar beneden druppelt. Het bleek dat deze grot zo’n 400.000 jaar oud was, enorm indrukwekkend om te zien.
Na de grot was het tijd om de lunchen, dit deden we bij een vuurtoren ergens aan de kust. We wilden de vuurtoren zelf ook nog even bekijken maar toen we de weg vroegen aan toeristen hoe we bij de vuurtoren zelf moesten komen stuurden ze ons totaal de verkeerde kant op, en uiteindelijk zijn we zonder de vuurtoren zelf te hebben bekeken maar doorgegaan met onze reis. Uiteindelijk kwamen we ergens bij bekend café/restaurant aan waar een deel van onze groep wat heeft gedronken. Ik ging ondertussen met een paar anderen van onze groep naar een winkeltje waar ze zelfgemaakte olijfolie en tapenades verkocht. Het winkeltje zelf was super schattig en de producten waren om te smullen, dus Frank en ik besloten heerlijke zwarte olijventapenade te kopen.
Verder hebben we nog een lange pier bezocht in een van de stadjes waar we voorbij kwamen en hebben we daar een mooie wandeling gemaakt :)
Daarna was het tijd om op zoek te gaan naar een kampeerplek. Tijdens onze zoektocht zijn we zó ontzettend veel rondlopende/springende wilde kangoeroes tegen gekomen, op gegeven moment stak er ook een over vlak voor onze neus terwijl er in een weiland ernaast een hele groep rondsprong. Erg gaaf! :) uiteindelijk hebben we een hele leuke en gezellige kampeerplek gevonden waar we met zijn allen een drankje hebben gedaan om de laatste avond goed af te sluiten :) (Frank is bij het inparkeren op het kampeerterrein trouwens ook nog over Josh zn voet heen gereden haha oeps..)
's nachts ben ik he-le-maal lekgestoken door een of ander insect, hallelujah. Ik had geen idee dat een mens zoveel insectenbeten kon hebben, ik overdrijf niet als ik zeg dat het er waarschijnlijk zo'n 80 zijn. Maargoed, ook dat hoort bij het kamperen dus zo diehard als ik ben zie ik het maar als een souvenir van onze vakantie.

De volgende dag bestond uit het terug rijden naar Perth, alle spullen opruimen en vooral heel veel bijslapen haha. Ik typ dit hele verslag met prachtige herinneringen aan wat ik oprecht de beste roadtrip ooit kan noemen. Ik heb zoveel mooie dingen gezien, en ik kan ook niet wachten tot het einde van het semester tot ik weer ga reizen!

Neem vooral ook een kijkje trouwens bij de foto’s die ik heb geupload bij dit verslag, ze zijn de moeite waard.

Liefs, Debbie

ps. ik zie dat hier onder het reisverslag niet alle foto's goed laden en sommige verdwijnen gewoon. Als je in het menu links op foto's klikt en dan naar het album bij dit verslag gaat kun je ze wel allemaal zien :)